افترای ضلالت (قرآن)در این مقاله آیات مرتبط با افترای ضلالت معرفی می‌شوند. ۱ - افتراى ضلالت به حضرت نوحنسبت ضلالت به نوح علیه‌السلام، از سوى اشراف قوم وى: «لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ ... • قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ؛ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ ... ولى اشراف قومش به او گفتند: ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم.» ۱.۱ - علت افترا یه حضرت نوحاشراف قوم حضرت نوح علیه‌السلام به دلایل زیر به حضرت نوح علیه‌السلام نسبت ضلالت و گمراهی می‌دادند.۱.۱.۱ - دعوت به توحیددعوت به پرستش خداى يگانه، عامل نسبت دادن گمراهی به نوح عليه‌السلام از سوى اشراف قومش: «لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ • قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ؛ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! تنها خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم! ولى اشراف قومش به او گفتند: ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم.» ۱.۱.۲ - ایمان به معادباور داشتن معاد، عامل نسبت دادن گمراهى به نوح عليه‌السلام از سوى اشراف قومش: «لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ • قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ؛ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! تنها خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم! ولى اشراف قومش به او گفتند: ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم. ۱.۱.۳ - ادعای نبوتادّعاى پیامبری، موجب نسبت دادن گمراهى به نوح عليه‌السلام در پندار ناصواب قوم وى: «لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ • قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ • أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ؛ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! تنها خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم! گفت: اى قوم من! من هيچگونه گمراهى ندارم؛ بلكه من فرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيانم. آيا تعجب كرده‌ايد كه پيام آگاه كننده پروردگارتان بوسيله مردى از خودتان به شما برسد، تا از عواقب اعمال خلاف بيمتان دهد، و در پرتو آن، پرهیزگاری پيشه كنيد و مشمول رحمت الهی شويد؟!» ۲ - افتراى ضلالت به حضرت یعقوبتهمت خطا و گمراهى به یعقوب علیه‌السلام از جانب فرزندانش، به علّت محبّت به یوسف علیه‌السلام: ۱. «إِذْ قالُوا لَيُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلى أَبِينا مِنَّا وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبانا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ؛هنگامى كه برادران گفتند: يوسف و برادرش بنیامین نزد پدر، از ما محبوبترند؛ در حالى كه ما مردان نيرومندى هستيم. مسلّماً پدر ما، در گمراهى آشكارى است.» ۲. «قالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلالِكَ الْقَدِيمِ؛گفتند: به خدا تو در همان گمراهى سابقت هستى!» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۶۶، برگرفته از مقاله «افترای ضلالت». |